Унгарскиот претседател во статија за Маѓар Немзет и се обрати на нацијата.
Постои пандемија, пишува Орбан објаснувајќи зошто овојпат ги споделува своите мисли во писмена форма, наместо вообичаените форуми.
Тој верува неговата борба за како што вели духовен суверенитет и интелектуална слобода постепено вроди со плод, политичката коректност, односно бунтот против либерални доктрини, начините на зборување и стилот, се шири.
Според Виктор Орбан, сè повеќе луѓе гледаат дека може да има неколку видови демократија, не постои единствено правилно толкување на Европа и Западот.
Се повеќе луѓе покажуваат зголемена храброст да се ослободат од оковите на задушувачки ограничувачкиот, единствен одобрен начин на говор, единствениот одобрен концепт на демократија и единственото одобрено толкување на Европа и Западот. Самиот обид за бегство не е едноставен, а ризикот од казна е голем: протерување од академскиот живот, губење на работното место, стигматизација, водење на нараквицата на универзитетите. Примери за ова стануваат скоро секојдневни појави. Но, дури и ако успееме да избегаме од систематските патроли на добро платените јасни либерални граничари, сепак мора да се бориме против длабоко вградените рефлекси на некогаш толку добронамерното јавно мислење. Софистицираните аргументи не стигнуваат никаде: ако некој го фали национализмот, Германците ќе страдаат од грчеви во стомакот – реакција слична на реакцијата произведена во нив од пишувањата на професорот Хазони од Ерусалим. И колку нежно да зборуваме за нелиберална демократија, терминот е ужасно груб за германските и англосаксонските уши. Така е и денес, пишува Орбан.
Тој смета дека бунтот против либералното интелектуално угнетување не само што се шири, туку и се продлабочува.
Постои се поголем број на убедливи есеи, темелни студии и неопходни монографии. Веќе можеме да видиме дека Царот нема облека – и покрај одбивањето да го признае ова во бриселскиот меур. Доктрината дека „демократијата може да биде само либерална“ – тоа златно теле, тој монументален фетиш – е срушена. Сега треба само да почекаме да се смири прашината и не само што ќе го знаеме, туку и ќе го видиме. Се чини дека конзервативните и демохристијанските партии и политички движења конечно можат да избегаат од смртоносната прегратка на либералите. Од кои височини се прогласени, изјави како „не постои нелиберална демократија“ сега се запишуваат во книгата на политичка глупост. Конзервативните политички мислители конечно повикаа храброст и користат јасна мисла што дури ја надминува елеганцијата на математичкото расудување за да докажат дека либерализмот и конзервативизмот претставуваат две непомирливи позиции во политичката теорија. Тие ги покажаа недостатоците во аргументите на оние кои сакаат да го вовлечат конзервативизмот во големиот шатор на либерализмот. Да се каже љубезно, грешките ги прават оние што тврдат дека поделбата на гранките на моќта, граѓанските и политичките слободи, заштитата на приватната сопственост и управувањето во границите – што значи владеење на правото – може да се замисли само во интелектуалните граници на либерализмот, и може да се спроведе само преку либерална демократија. Се разбира, ние исто така познаваме Унгарци кои ја решија оваа загатка, но сфатија колку е попријатно да се соберат тампони на грбот и пријателски насмевки на признание во млаки либерални салони отколку да се гушкаат како црни овци дома во Будимпешта. Малку болна сензација во стомакот не се чини како толку висока цена да се плати. Но, денес контролата на климата и опремата во салоните во Централна Европа и елеганцијата на нивните гости – да не ја спомнувам нивната кујна – сè повеќе им конкурираат на оние на Запад. Застојот назад ќе започне наскоро, додава Орбан.
Вели грешка е да се мешаат конзервативизмот и либерализмот само затоа што конзервативците и либералите склучиле сојуз против нацистите и комунистите. Со падот на Берлинскиот ѕид и повлекувањето на советските трупи, сојузот стана, бесмислен.
Орбан верува дека Унгарците и Полјаците ја повлекоа Европската народна партија од работ на бездната кога посочија дека ќе ја ризикуваат иднината на христијанската демократија влегувајќи во коалиција со левицата, следејќи го германскиот пример. Според образложението на премиерот, важи и за надворешната политика, либералната демократија може да донесе колапс и хаос, повеќе штета отколку корист.
Ова е една од причините што навиваме за нова победа на Доналд Трамп, бидејќи ние сме многу запознаени со надворешната политика на демократските администрации на САД, изградена како што е врз моралниот империјализам. Го пробавме – иако под присила. Не ни се допадна и не сакаме второ помагање, објаснува Орбан.
Тој потоа продолжува и вели дека не е добро да се делегираат овластувањата на националните влади на меѓународните организации затоа што тие се ранливи „наспроти обидите на Сорос за мрежен упад, и ако треба да се избере помеѓу граѓаните на секоја национална заедница и големите сили на глобалниот капитал, на крајот, тие секогаш ќе се одлучат за второто“.
Според него, Европејците веќе сфатија дека институциите на ЕУ не им служат ним, туку на интересите на Џорџ Сорос и нему сличните и дека либералната и конзервативна политика се борат против животот и смртта за прашањето на миграцијата.
Според Либеријците, нема причина да се плашиме од голема имиграција, па дури и прилив, дури и ако националните и верските традиции на непоканети гости се многу различни, па дури и се спротивставуваат на нашите. Сепак, конзервативно-демохристијанскиот табор ги отфрла социјалните и човечките експерименти со несигурни резултати, бидејќи смета дека ризикот од хронична меѓукултурна напнатост и насилство е неприфатливо висок, стои во написот за Маѓар Немзет.
Орбан пишува за различните позиции, тој не разбира зошто треба да се гради преграден ѕид помеѓу црквата и владата, религиозното влијание треба да се исфрли од јавниот живот. Според него, стратегијата на либералите се базира само на пристојни луѓе кои ги прифаќаат нивните вредности.
Унгарскит премиер пишува и за вториот бран на виусот.
Ова е глобална пандемија и живееме во глобализиран свет, во кој секој го добива својот дел од не само придобивките, туку и од големите предизвици како што е вирусот. Унгарија добро се бранеше на пролет. Бевме меѓу 25-те најуспешни земји во светот. Другите не беа во можност да го потиснат ширењето на вирусот ефикасно како што бевме ние, и со тоа му дадоа можност на вирусот да се разгори.
Треба повторно да се браниме. Ќе има критични ситуации, но секој што има потреба од соодветна грижа ќе ја добие. Можеме и ќе ги заштитиме животот и здравјето на луѓето. Навремено се консултиравме со народот на Унгарија: во Националната консултација секој имаше можност да го искаже своето мислење. Скоро два милиони луѓе го сторија тоа, и така одлучија како треба да се браниме во текот на есента. Волјата на народот беше едногласна: Унгарија мора да продолжи да функционира! Не можеме да дозволиме вирусот повторно да ја парализира земјата, економијата, училиштата и секојдневниот живот. Според тоа, ние мора да се браниме од вирусот, истовремено заштитувајќи го животот на загрозените стари лица, одржувајќи го функционирањето на нашите училишта и градинки и зачувувајќи ги работните места, пишува тој.
Тој уверува дека како што успеале пролетта, земјата повторно ќе се избори со вирусот наесен.
Знаеме дека ќе има избори во пролетта 2022 година. До тогаш ќе има операција за одбрана. Според пооптимистичките вирусолози, вакцина што може да се распореди против коронавирусот може да се развие до пролетта 2021 година. Поради тајноста на фармацевтските компании кои ги штитат нивните комерцијални интереси и трката меѓу големите сили, морето на лажни вести е збунувајќи ги надежните луѓе и охрабрувајќи десетици или стотици илјади можни вирусолози да се вклучат во шпекулации. Нашите научници вклучени во работата на Оперативната група исто така се надеваат дека добрата вест може да пристигне во одреден момент следната година. И кога вакцината е подготвена, сепак треба да добиеме неколку милиони дози, по што ќе можеме да ја започнеме планираната вакцинација на оние кои аплицираат да ја примат. Во меѓувреме, ние мора постојано да ја зајакнуваме нашата состојба на подготвеност и нашиот здравствен систем што ќе го сноси главниот товар, да го надградиме системот за управување, да ја забрзаме дигитализацијата, да ги рационализираме административните товари и да воведеме ред во заплетканата правна состојба. Покрај веќе во тек 70-процентно зголемување на платите за медицинските сестри, треба да обезбедиме и нов договор за плата за лекарите. И, сето ова мора да го сториме додека ја браниме земјата и продолжуваме со различните форми на преструктуирање што ги започнавме на пролет, пишува Орбан.
